چند تلنگر بعد از سرنگونی هواپیمای اوکراینی - وبلاگ خنده و شادی

به گزارش وبلاگ خنده و شادی، برخی حوادث از یاد که نمی فرایند هیچ، یادشان تا سال ها مانند زخمی باز تن و روان را می سوزاند. سقوط هواپیمای اوکراینی حتما یکی از این حوادث است که از 18 دی سال گذشته از یاد اغلب ما نرفته و هر یک با حسرت و غمی آن را به یاد می آوریم؛ زیرا تک تک فریم ها و ثانیه های این حادثه گویی برای ساخت یک تراژدی کنار هم چیده شده است.

به گزارش شرق؛ هفته گذشته دولت جمهوری اسلامی ایران گام سختی را برداشت و مبلغ دیه و غرامت جان باختگان را اعلام کرد و پیش تر هم گفته شده بود که این خسارت از محل بودجه سال 1400 پرداخت خواهد شد. همه این ها البته نمی تواند از تلخی جان بازماندگان این حادثه بکاهد.

آن ها بهترین و شیرین ترین میوه عمرشان را در این حادثه از دست داده اند؛ آن هم وقتی که آمده بودند، جشن ایرانی شب یلدا را کنار خانواده های شان بگذرانند و از فرصت تعطیلات کریسمس برای بودن در کنار عزیزانی که مجبور به دوری از آن ها هستند، استفاده کنند.

اما حادثه هواپیمای اوکراینی با ورود اوکراین به عنوان مالک هواپیما و کانادا به عنوان مقصد نهایی اغلب مسافران و اینکه برخی از آن ها تابعیت دوم این کشور را داشته اند، موضوع را از یک حادثه سقوط هواپیمای داخلی که تعدادشان در دهه های اخیر کم هم نبوده، متفاوت کرده است؛ اما این بار این حادثه در گام اول به وجهه کشور لطمه زد. اما پشت هم چیدن این حوادث و سوانح ریز و درشت دیگر است که از تاب آوری یک جامعه می کاهد و گویی اکنون در نقطه انجماد متوقف شده ایم.

علاوه بر نقش مقصر، میزان تقصیر او، چرایی اجازه شلیک به اپراتور و تنظیم نشدن قطب نما و همه آن چیز هایی که احتمالا روزی در گزارش حادثه از سوی سازمان هواپیمایی منتشر خواهد شد. به نظر می رسد تأخیر در برگزاری دادگاه و محاکمه، راهی برای فروکش کردن التهاب جامعه در نظر گرفته شده که بعید است جامعه شناسان و روان شناسانی که به موضوعات انسانی عمیق تر می اندیشند، این روش را راه چاره خوبی بدانند. نکته آخر اینکه رابطه ایران با کانادا، پیش از این حادثه هم شرایط خوبی نداشت، هشت سال از قطع رابطه کانادا با ایران می گذرد.

این کشور به دنبال مرگ مشکوک زهرا کاظمی، روزنامه نگار دو تابعیتی در زندان اوین، قطع نامه های حقوق بشری علیه ایران را پیش می برد و حالا که یک سال از این حادثه می گذرد، هیچ چشم انداز مثبتی در رابطه دو کشور به چشم نمی خورد و فقط دو طرف در سطح دیپلمات های وزارت خارجه به هم هشدار می دهند؛ اما در این بین 800 هزار ایرانی مقیم کانادا هستند که همچنان بر سختی های زیست دوگانه شان افزوده می شود.

شاید نیاز به تکرار نباشد که اگر رابطه ایران و آمریکا به نقطه جوش نمی رسید، نیمی از حوادثی که امروز گریبان ما را گرفته، رخ نمی داد.