نظر مخالفی که باید رویش تامل کرد: تصویرسازی با هوش مصنوعی ممکن است تاریخ را نابود کند! - وبلاگ خنده و شادی

به گزارش وبلاگ خنده و شادی، تصاویر هوش مصنوعی این پتانسیل را دارند که اطلاعات نادرست بدهند. برای اولین بار از نظر فناورانه، ما در آستانه انفجاری هستیم که زندگی و هنر را با تصاویر غیراصیل تغییر می دهد.

هنر تولید شده از طریق هوش مصنوعی (A.I.) یک واقعیت زندگی مدرن است. میلیون ها تصویر و اشکال هنری تولید شده از طریق رایانه روزانه در سراسر اینترنت منتشر می شوند.

این تصاویر A.I. در رسانه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده و در بانک های حافظه جا خوش می کنند. A.I. به سرعت به بخشی از تاریخ دیجیتال ما تبدیل شده است، اما با هزینه عاطفی و تجاری هنگفتی برای کسانی که هنوز به فردگرایی و خلاقیت تصویرسازی اهمیت می دهند.

برخی استدلال می کنند که با ایجاد فتوشاپ در سال 1987، عکاسی به واسطه توانایی تغییر راحت و سریع عکس ها دچار بحران شد. بسیاری از این نگرانی ها زمانی ایجاد شدند که تصاویر به شدت دستکاری شده با واقعیت اشتباه گرفته شدند.

اما A.I. این نگرانی ها را به سطح بالاتری رسانده که حتی ویرایش های تصویری سنگین را شبیه بازی بچگانه می کند.

در سال 1950، آلن تورینگ، ریاضیدان معروف، تست تورینگ را تشریح کرد، که روشی برای تحقیق در مورد توانایی تفکر سطح بالای کامپیوتر بود. تورینگ پیشنهاد کرد که یک کامپیوتر می تواند هوش مصنوعی داشته باشد اگر بتواند پاسخ های انسان را تقلید کند.

در سال 1955، جان مک کارتی، استاد دانشگاه استنفورد، به عنوان یکی از بنیانگذاران هوش مصنوعی A.I را به عنوان علم و مهندسی ساخت ماشین های هوشمند تعریف کرد.

هفتاد سال بعد، با توسعه اخیر مدل زبان بزرگ ChatGPT و برنامه های ایجاد تصویر مانند Midjourney و DALL-E، خطوط بین واقعیت و تخیل شروع به محو شدن کردند … و واقعیت در خطر است.

تاریخ تغییرناپذیر

نویسنده این مقاله با نام شین بالکوویچ می نویسد:

به عنوان عکاسی که در سفری 20 ساله برای عکاسی از هزاران بومی آمریکا در روزگار کنونی است، نگران این واقعیت هستم که تاریخ، به این فناوری های نو، به طور غیرقابل بازگشت تغییر خواهد کرد.

قاضی قبیله اندیو لستر لاوردور از گروه کوهستانی لاک پشت چیپوا اخیراً گفت: ما در حال حاضر تقریباً نامرئی هستیم، به طور منفی تصویر کاریکاتوری شده و رمانتیک از ما در رسانه ها داده می شود و به طور سیستماتیک پاک شده ایم.

اما A.I. می تواند دستکاری و ارائه نادرست اطلاعات در سطح بالاتری باشد. من از این موضوع ناراحتم. غمی را احساس می کنم که توصیفش سخت است. عصبانی هستم.

برای مثال، Midjourney یکی از محبوب ترین ابزارهای A.I امروزی است. مولدهای تصویر را تنها با چند کلمه ورودی ساده،می توان به تکاپو واداشت که تعداد بی شماری از تصاویر را تنها در چند ثانیه ایجاد کند. با تایپ عبارت اعضای گمشده قبیله ای در نیومکزیکو در حدود 1800 مشکل بسیار آشکار می شود. تصاویر زیر دقیقاً به همین شکل تولید شده اند.

برای محقق یا دانشجوی تازه کار ، این تصاویر واقعی و حقیقی به نظر می رسند. اما چشم آموزش دیده تاریخ نگار و عکاس پرتره، کتوجه جعلی بودن تصاویر می شود.

دست ها اغلب نشانه ای از بی کفایتی یک A.I هستند. برنامه این نرم افزار درک نمی کند که دست انسان باید پنج رقم باشد. مولد به سادگی الگو هایی را از تصاویر قبلی پیدا می کند و آن ها را به یک بازخوانی نو از کلمات کلیدی که با آن برنامه ریزی شده است تغییر می دهد.

بیشتر تصاویر امروزی از طریق شبکه های اجتماعی ما پخش می شوند. این تصاویر نسبتاً متقاعد کننده هستن. توانایی تمایز دست ها روی صفحه نمایش کوچک گوشی هوشمند سخت است. تعداد کمی برای مطالعه تعداد انگشت های یک پرتره بومی آمریکایی که ظاهراً بیش از 100 سال پیش گرفته شده است، وقت می گذارند!

دنیا آماده نیست

چیزی که جالب و در عین حال وحشتناک است این است که این برنامه ها با سرعت تصاعدی ارتقا می یابند. عکاس ها پیشرفت آن ها را در عرض چند هفته شاهد بوده اند. یک سال پیش، پیدا کردن یک A.I متقاعد کننده سخت بود. تصویر پرتره تولید شده با هوش مصنوعی امروزه حتی کارشناسان این حوزه را نیز به راحتی فریب می دهد.

بوریس الداگسن آلمانی که خود را هنرمند رسانه عکس نامیده است، اخیراً برنده جوایز معتبر عکاسی دنیای سونی از سوی سازمان دنیای عکاسی شد.

اما او به جای یک عکس عادی یک عکس تولید شده با A.I وارد مسابقه کرده بود. او البته جایزه اش را رد کرد. چون هدف او این بود که تاکید کند عکاسی باید از تغییری که در راه است باید آگاه شود.

مشکل اینجاست: این تصاویر دقیقاً چه هدفی را دنبال می کنند؟ عکاسی آنالوگ و دیجیتال قبلاً دریچه ای به گذشته های دور و اثباتی بر آن بود. A.I. افراد ساختگی را به ما نشان می دهد که وجود ندارند. افرادی که در این تصاویر به تصویر کشیده شده اند هرگز زندگی نکرده اند و هرگز نخواهند مرد. شرایط انسانی گذشته دیگر مطرح نیست.

آیا نسل های آینده این تصاویر جعلی را به عنوان اثر تاریخی مهم بایگانی خواهند کرد؟ آیا مورخان به اشتباه باور خواهند کرد که این ها تصاویری از پایکوبی و مراسم واقعی از طریق قبایل واقعی هستند؟ و اگر چنین است، چه تأثیری بر قبایل امروزی که به طور فعال تاریخ و میراث واقعی خود را مستند می کنند، می گذارد؟ بسیاری از کارشناسان قبلاً نگرانی های عمده ای را در مورد جعل های عمیق و مشکلاتی که برای مورخان ایجاد می کنند ابراز کرده اند.

سرانجام به جایی می رسیم که شرایط آنقدر درهم و بر هم می شود که هوش مصنوعی آینده برای آموزش از تصاویر قدیمی که خودشان با هوش مصنوعی تولید شده بودند، استفاده می کند که منجر به رنگ باختن بیشتر حقیقت خواهد شد.

به یاد داشته باشید که ما در یک روز تعداد عکس های دیجیتالی بیشتری نسبت به تمام عکس های آنالوگ ساخته شده در 150 سال اول عکاسی تولید می کنیم و وقتی استفاده از هوش مصنوعی در تولید عکس و فیلم و صدا همگانی شود، معلوم نیست که چه چیز را باید باور کنیم!

تاریخ در آینده

سپس این سؤال مطرح می شود: آیا به سرانجام تاریخ نزدیک شده ایم؟ وینت سرف، معاون گوگل در سال 2015 گفت: اطلاعات دیجیتالی از جمله اسناد تاریخی کلیدی ممکن است در آینده غیر قابل دسترس شوند زیرا برنامه های مخصوص مشاهده آن ها از بین خواهند رفت.

اما با این سیل اینترنت با اسناد تصویری جعلی در آینده چه کسی می تواند تاریخ حقیقی را از تاریخ مصنوعی جدا کند؟

عکاس آنالوگ اتریشی -مارکوس هافستتر- اخیرا پیشنهاد کرده است که تمام تصاویر A.I. دارای واترمارک دیجیتالی شوندکه در فایل دیجیتالی قرار گرفته اند. انجام این کار شناسایی تصاویر تولید شده از طریق کامپیوتر در مقابل تصاویر واقعی را بی دردسر می کند. این کار همچنین باعث ایجاد شفافیت فوری می شود که به واسطه آن دیگر مجبور نیستیم خودمان کارشناس اصالت عکس شویم.

راه دیگر توسعه برنامه هایی است که A.I بودن تصاویر را تشخیص بدهند.

پل دلاروش، نقاش فرانسوی، پس از دیدن اولین داگرئوتیپ خود در سال 1840، ظاهراً فریاد زد: از امروز، نقاشی مرده است!

اما هنرمندان از پیشرفت های فناوری که در هنر های خاص آن ها ناگهان وارد می شود، شگفت زده می شوند و در طول تاریخ به چالش کشیده شده اند و خواهند شد، اما آنها همچنان به تکامل خود ادامه داده اند.

پریشانی جامعه خلاق از محبوبیت A.I. در نهایت از طریق جذب، درونی سازی و در نهایت کنترل فروکش خواهد کرد.

مانند همیشه، آنچه که از آن می ترسیم، در نهایت به عنوان ابزاری خلاقانه - با مرز های مشروع - در آغوش گرفته خواهد شد که ما را گام دیگری در جهت کنترل هنری حرکت خواهد داد.

A.I. می تواند به همان میزان ابزار قدرتمندی باشد که یک بلا و مصیبت است. اما باید یاد بگیریم و تجربه کنیم.

تعداد کمی این عظمت و بزرگی را دارند که خودشان تاریخ را متحول کنند. اما هر کدام از ما می توانیم برای تغییر بخش کوچکی از رویداد ها تلاش کنیم و در مجموع همه این اعمال، تاریخ این نسل را تشکیل خواهد داد.

رابرت اف کندی

منبع

همه تصویر این پست با هوش مصنوعی Midjourney و از طریق استیو لیز تولید شده اند: